Dzisiejsze spotkanie prowadzi nas na zwierzyniecką starówkę. Tak, tak... To maleńkie miasteczko, które prawa miejskie nabyło niecałe 30 lat temu, może poszczycić się posiadaniem starej części miasta, sięgającej murami do XVIII wieku.

Stara część Zwierzyńca zajmuje niewielki obszar, dzięki czemu na jednym krótkim spacerze można nacieszyć się całym jej pięknem. Centralnym jej punktem jest kościół św. Jana Nepomucena – zabytkowy, bardzo charakterystyczny, barokowy budynek, ściągający rzesze fotografów prześcigających się w uwiecznianiu jego piękna. Jest niebagatelne – sam kościół, kilka lat temu odrestaurowany, zachwyca malowniczymi freskami, polichromiami Łukasza Smuglewicza, barokową rzeźbą i zdobnictwem. Niewielki w środku a potężny z zewnątrz, utrzymuje kanon XVIII- wiecznych budynków. Jego atrakcyjność podkreśla fakt, iż znajduje się na wyspie, otoczony śródmiejskim stawem. Wiąże się z nim wiele historii, sięgających czasów Marysieńki i Jana Sobiepana, jednak ufundowany został przez VII Ordynata Zamoyskiego i jego żonę, Teresę z Michowskich, jako wotum dziękczynne wobec narodzin ich syna – Klemensa. Wyjątkową atrakcją, związaną z Kościołem na Wodzie jest coroczna procesja na łodziach, odbywająca się pod koniec maja, podczas odpustu ku czci Jana Nepomucena.

Naprzeciw kościoła, oczom ukazują się monumentalne, białe budynki. Niegdyś siedziba Zarządu Ordynacji Zamojskiej, utrzymana w stanie prawie nienaruszonym, dziś została zaadaptowana do warunków codziennych i stanowi Zespół Szkół Drzewnych i Ochrony Środowiska. Legenda głosi, że potknięcie się na drewnianych, skrzypiących schodach gwarantuje zdaną maturę...

Zaraz za gmachami obecnej szkoły zobaczyć można zwierzyniecką oazę spokoju - Zwierzyńczyk. XVIII-wieczny zwierzyńczyk nie dotrwał do XXI wieku, jednak za sprawą władz Zwierzyńca został odtworzony, by odzwierciedlić starą konstrukcję. W 2002r. odbyło się jego oficjalne otwarcie. Jest to kompleks wodno-parkowy, cieszący spokojnym szumem wody, odbijającym się w niej słońcem, odsunięty od ruchu ulicznego i zgiełku. Na terenie parku mieszczą się zamknięte zbiorniki wodne przedzielone kładkami i aleje. Kanał wodny liczy, niebagatela 400 metrów. Niegdyś oś ordynackiego zespołu parkowego - dziś, oś turystyczna miasteczka.

Ostatnim punktem, w którym zatrzymujemy dzisiejszą wędrówkę jest jedyny w Polsce, jedyny w swoim rodzaju pomnik. Pomnik upamiętniający udaną walkę z plagą szarańczy. Masywna kamienna bryła, pokryta jest rytymi napisami, które przetrwały do dnia dzisiejszego. Wspomina miejsca zaatakowane przez szarańczę, oraz oddaje szacunek Bogu: "Bóg pogroził ludowi, ale z wiarą praca rozbraja jego gniewy i klęskę odwraca". Za pomnikiem rozciąga się Park Miejski, w którym poczekamy na kolejny odcinek naszej wędrówki śladami Zwierzyńca...